Ryba ta należy do rodziny ryb laźcowatych w rodzaju gurami. Pochodzi z Tajlandii i Półwyspu Malajskiego. Po raz pierwszy opisana została przez Regana w 1910 r. Do Europy sprowadziła ją firma I. Wolmer z Hamburga w 1914, a następnie, ale dopiero w 1952 roku firma Aqarium również z Hamburga. Ze względu na swą wielkość-w naturze dorasta do 20 cm, w akwarium 15-17 cm – nie jest typową rybą akwariową i rzadko bywa hodowana. Płetwy: D VI1/10-11, A LX-XI/36-38, P11, VI/2. Łuski: mLR 55-63. Młode ryby są koloru stalowo-szaro-niebieskawego z wyraźną zygzakowatą czarną linią przebiegającą od oka do nasady ogona. Zakończeniem tej linii jest czarna plama o średnicy około 6 mm. U starszych ryb linia ta staje się coraz mniej wyraźna, a prawie całkowicie zanika podczas przebarwienia godowego. Samiec jest smuklejszy od samicy i posiada wydłużoną, spiczasto zakończoną płetwą grzbietową. Płetwa grzbietowa samicy jest krótsza, a jej zakończenie jest zaokrąglone. Do hodowli zaleca się akwaria o pojemności powyżej 100 litrów obsadzone roślinami, gdyż ryby te są bardzo płochliwe i dla dobrego samopoczucia potrzebują możliwości ukrycia się. Jeżeli mamy zamiar rozmnożyć ryby wskazanym jest aby w zbiorniku przebywała tylko jedna para. W obecności innych ryb gurami syjamski nie chce się rozmnażać. Źle znosi również przenoszenie do innych zbiorników. Ryby są wtedy bardzo przestraszone i mogą nie przyjmować pokarmu nawet przez kilka, lub kilkanaście dni. Jedzą prawie każdą żywą i suchą paszę. W/g Mullera (1972) w okresie budowy gniazda może występować u nich przejściowy strach przed powierzchnią wody. Gurami syjamski może być ozdobą każdego akwarium W czasie godów można często obserwować u ryb swego rodzaju mocowanie się pyskami, ale nie takie jak u pielęgnic tylko podobne jak u gurami całującego. Ryby podpływają do siebie, kłują płetwami brzusznymi; dociskają i odciągają szybko wargi. Tego rodzaju zaloty trwają krótko. Następnie samiec pod pływającym liściem albo przy zastosowaniu drobnych części roślin buduje stosunkowo małe gniazdo z piany. Ma ono średnicę około 6-8 cm i wysokość 0,5-1 cm. W czasie tarła, po kilku pozornych aktach, wydalane są chmury jajeczek koloru bursztynowego. Jajeczka, które nie trafiają do gniazda nie są przez ryby zbierane. W czasie jednego tarła ryby składają około 5.000 jajek. Po tarle ryby nie interesują się ikrą. Larwy wylęgają się po 36 godzinach. Również larwami dorosłe ryby nie interesują się. Przy dobrym wyżywieniu i częstej wymianie wody w ciągu 8 tygodni ryby mogą osiągnąć 5 cm wielkości. Spośród innych ryb tego rodzaju wyróżnia się gurami syjamski wielkim, żywym okiem oraz dużymi płetwami piersiowymi, od których zapewne pochodzi druga część łacińskiej nazwy pectoralis. Jako ciekawostkę podaje się, że w okręgu Supanburi w centralnej Tajlandii występuje lokalna rasa gurami syjamkiego o szerokości ciała równej długości dłoni mężczyzny. Ryby te mają duże powodzenie ze względu na swe walory… tak, tak… kulinarne! Bibliografia: |