Węgorzyk ciernisty to bardzo ciekawy i rzadki gatunek ryb, który trafił ostatnio do akwariów naszych hodowców. W ubiegłym roku eksponowano go na wystawach w Bytomiu i Rzeszowie. Wszystkie egzemplarze hodowane przez akwarystów europejskich i amerykańskich są sprowadzone z południowo-wschodniej Azji. W akwariach europejskich hodowany jest już od 1912 roku.
Węgorzyk ciernisty występuje w Indiach i całej południowej Azji, w tym na półwyspie Malajskim i Molukkach, w wodzie słodkiej i słonawej. Dorasta do długości 35 cm. Samice są większe i bardziej krępe od samców. Dojrzałe płciowo są już osobniki o długości 12-15 cm.
Węgorzyk ciernisty – Macrognathus aculeatus
Fot. H. Linke
Tułów ryby jest wydłużony, a całe ciało węgorzokształtne. U starszych okazów jest ono stosunkowo wysokie, o ubarwieniu brązowym, z często występującym charakterystycznym ciemnobrązowym, marmurkowym rysunkiem. Brzuch jest jasny. Typowe dla tego gatunku są, podobne do oczu, wyraźne plamy na płetwie grzbietowej w ilości 3-10. Płetwy nieparzyste są od siebie oddzielone i dają się wyraźnie wyróżnić, co odróżnia ten gatunek od pokrewnych z rodzaju Mastacembelus. Omawiane ryby mają małe usta i szczeliny skrzelowe. Charakterystyczne dla tego rodzaju są wysunięte do przodu, rurkowato ukształcone otwory nosowe (fot. ). Węgorzyki cierniste prowadzą nocny tryb życia, w dzień ukrywają się, a nawet wpełzają w żwirek. Zjadają wszelki pokarm żywy, a więc robaki, larwy i owady denne, larwy komarów i zooplankton. Dzięki wydłużonym nozdrzom potrafią znaleźć w podłożu larwy owadów, robaki itp.
Hodujemy je w temperaturze 22-28°C, w zbiornikach z wodą słodką lub słonawą (2-3 łyżeczki soli kuchennej na 10 1 wody), od czasu do czasu wymienianą na świeżą. Do akwarium należy włożyć doniczki, kamienie, korzenie, aby utworzyć dla nich kryjówki.
Z rodzaju Macrognathus dotąd udało się już rozmnożyć pewne gatunki, przypuszczać więc należy, że i od hodowanych w Polsce okazów uda się uzyskać przychówek