Rodzina ryb kąsaczowatych – Characidae, obejmuje największą liczbę gatunków ryb słodkowodnych, bo aż około 1500. Jednak tylko ponad 50 z nich jest przedmiotem zainteresowania akwarystów. Ryby te występują przede wszystkim w wodach Ameryki Południowej i Środkowej, a tylko niektóre w Ameryce Północnej i centralnej Afryce. Nie występują w Azji. Żyją w wodach miękkich, lekko kwaśnych, czystych. W naszym kraju w akwariach są nieprzerwanie hodowane od około 70 lat.
Większość ryb kąsaczowatych ma klasyczny kształt ryby i u prawie wszystkich gatunków występuje płetwa tłuszczowa. Żaden gatunek nie posiada wąsów. Są one na ogół spokojne (z wyjątkiem rodzajów Serrasalmus, Rooseveltiella i Pygocentrus), ruchliwe, ładnie ubarwione i niewybredne. Najlepiej czują się w grupkach lub stadach. Są to ryby ikrowe, nie opiekujące się potomstwem, dlatego też są trudniejsze w hodowli od żyworodnych, labiryntowych czy pielęgnic. Ponieważ zjadają własną ikrę zaleca się stosowanie rusztów ikrowych. Ikra jest bardzo drobna, a więc i larwy małe, trudne do wykarmienia. Sukces hodowlany warunkują: dobór pary rodzicielskiej, dobre karmienie tartaków, woda bardzo czysta, o odpowiednich cechach i pokarm dla narybku (najważniejszy).
W ostatnim czasie w naszych akwariach pojawił się nowy, piękny przedstawiciel rodziny ryb kąsaczowatych. Jest to:
Prionobrama filigera (Cope, 1870)
Jak więc widzimy ta akwarystyczna „nowość” naukowcom znana jest już od 1870 roku. Ryba ta należy do podrodziny Paragoniaiinae. Występuje w dopływach rzeki Madeira, w pobliżu Porto Velho w Brazylii. Dorasta do 6 cm długości. Jej ciało jest szklistoprzejrzyste, o odcieniu zielonkawo-żółtym; podbrzusze jest bardziej mleczne, oczy złotawe. Płetwy bezbarwne, z wyjątkiem ogonowej, która jest krwistoczerwona. Pierwsze promienie płetw brzusznych i wydłużonej odbytowej są mlecznobiałe.
Ryby z gatunku Prionobrama filigera najlepiej czują się w stadach, dlatego poleca się je hodować w zbiornikach średniej długości, z dużą ilością wolnej przestrzeni do swobodnego pływania. Woda powinna być miękka, lekko kwaśna, o temperaturze około 25°C Przyjmują wszelki pokarm. Rozmnażanie podobne do żwawika czerwieniaka – Aphyochorax rubripinnis. Prionobrama filigera, dla której proponuję polską nazwę bysirzyk szklisty, została już w naszym kraju wielokrotnie rozmnożona