WIKTOR P. DACKIEWICZ
GURAMI MOZAIKOWY Trichogaster leeri Bleeker W ostatnich latach pojawiło się wiele nowych gatunków ryb, z których większość chcielibyśmy na co dzień oglądać w naszych akwariach. Do ryb, o których marzy wielu hodowców należy zaliczyć gurami mozaikowego (Trichogaster leeri). Przyjemność hodowli tej pięknej ryby związana jest z faktem łatwości jej chowu i rozmnażania. W swojej ojczyźnie, w Indiach lub Indonezji, ryba ta żyje w niezbyt głębokich zbiornikach wodnych. Zmienny, tropikalny klimat (okresy ulewnych deszczy przeplatają się z okresami suszy i zbiorniki wodne to wysychają to znów napełniają s5ę wodą) przyzwyczaił ją do życia w wodzie o różnym składzie chemicznym. Gurami mozaikowy należy więc do ryb, które można hodować z tym samym rezultatem w wodzie twardej jak i miękkiej, jednakże optymalna dla jego hodowli jest woda o twardości 8-12°n. Może być hodowany w niewielkich akwariach, gdyż dzięki narządowi błędnikowemu (labirynt) kompensuje on niedobór tlenu w wodzie, pobierając powietrze atmosferyczne. Aby jednak zapewnić tej rybie prawidłowy wzrost 1 rozwój oraz doprowadzić do rozrodu, pojemność akwarium w którym hodujemy gurami mozaikowe nie powinna być mniejsza niż 50 litrów. Gurami mozaikowy lubi wodę czystą, a akwarium w którym przebywa powinno być dobrze obsadzona roślinami, z przewagą drobnolistnych. Optymalna temperatura wody to 24-25°C, ale z powodzeniem może być ona również nieco niższa (22°C). Dla pary tarlaków pożądane jest akwarium o pojemności nie mniej niż 50 l. Woda w tym akwarium powinna mieć te same parametry co w zbiorniku, w którym ryby przebywały przed tarłem. Ponadto akwarium to musi być dobrze obsadzone roślinami, wśród których znaleźć się także powinny rośliny pływające po powierzchni wody. W czasie tarła dobrze jest zbiornik zasłonić. Aby tarło dało jak najlepsze rezultaty można parę tarlaków rozdzielić na okres 12-15 dni przed tarłem, umieszczając samca i samiczkę w oddzielnych akwariach. Po wpuszczeniu pary rozpłodowej do akwarium tarliskowego należy doń wlać około 20% wody miękkiej (0,5-1°n), co stymuluje tarło. Może to być woda destylowana, chemicznie odsolona, deszczowa lub otrzymana z roztopionego śniegu. Wodę tę jednak należy uprzednio poddać procesowi napowietrzania. Temperaturę wody w zbiorniku tarliskowym należy stopniowo podnieść do 27-29°C. Optymalna temperaturo dla tarło to 29°C. Ryby-tarlaki wpuszcza się do przygotowanego zbiornika zazwyczaj wieczorem. Następnego dnia rano samiec zaczyna budować na jego powierzchni gniazdo. Dobrze przygotowana para rozpłodowa w tym samym dniu przystępuje do tarła, które trwa kilka godzin. Ikra jest lżejsza od wody i wypływa na powierzchnię. Samiec troskliwie ją zbiera i umieszcza w gnieździe, zbudowanym z piany i cząstek roślin. Czasami w czynności tej stara mu się pomagać samiczka, lecz zazwyczaj jest odganiana. Po skończonym tarle parę rodzicielską należy odłowić. W okresie inkubacji larw i wzrostu narybku, zwłaszcza gdy jego liczba jest dość duża, konieczne jest przewietrzanie wody, które należy stosować w ciągu 4-5 tygodni. W tym czasie narybek nie ma jeszcze wykształconego błędnika i niedobór tlenu w wodzie może być przyczyną masowego ginięcia rybek. Często po wylęgu młodych na powierzchni wody w zbiorniku pojawia się „kożuch”, który łatwo można usunąć kładąc na nim kartkę papieru. Kożuch przylepia się do niej i podnosząc kartkę usuwamy ten niebezpieczny nalot. Pierwszy pokarm dla narybku stanowią wrotki r pierwotniaki. Należy je podawać w małych ilościach lecz często. W późniejszym okresie narybek karmimy larwami oczlików. Temperaturę wody w zbiorniku z narybkiem można obniżyć nie wcześniej niż po upływie 4-5 tygodni Tłum. Aniela Wolany Wiktor P. Dackiewicz |