MORFOLOGIA: Długość ciała do 15 cni. Tułów wydłużony i słabo bocznie spłaszczony. Głowa zaostrzona, pysk górny. Ryby posiadają płetwy grzbietową i odbytową wydłużone i niskie. Ciało o barwie żółtawej i żółto-brązowej. Od pyska – wzdłuż całego ciała aż do ogona – ciągnie się ciemny, czasami intensywnie czarny pasek. Poniżej niego, za pokrywami skrzelowymi, zaczyna się drugi pasek jasnoniebieski’ Brzuch jest białawy. Oczy stosunkowo duże, tęczówka złota z czerwonym połyskiem.
DYMORFIZM PŁCIOWY: Samiec ma płetwę ogonową z czerwoną obwódką i czarnym brzegiem (czasami jednak u samców brak czerwonej obwódki). Górna część tułowia, nad ciemnym paskiem, jest także u niego ciemniejsza. Samica jest nieco mniejsza, pełniejsza w partii brzusznej, płetwę ogonową ma najczęściej bezbarwną.
HODOWLA: Woda o temp. 22-25°C i odczynie obojętnym lub lekko alkalicznym. Pokarm urozmaicony: żywy, suchy i roślinny (sałata, szpinak). Ryby spokojne, nadają się do zbiorników ogólnych. Bardzo czułe na zakażenia wiciowcami (odinium). W wypadku zarażenia należy wodę lekko osolić i częściowo wymienić, dolewając wody odstanej.
ROZMNAŻANIE: Woda o temp. 24-25°C, lekko kwaśna, słabo zasolona. Zbiornik duży lub średniej wielkości, obsadzony roślinami cienkolistnymi. Narybek lęgnie się po około 8 dniach (przy temp. 25°C po 4-5 dniach), po dal szych 24 godzinach pływa normalnie (początkowo ukośnie). Dorosłe zasadniczo nie zjadają ani ikry ani młodych, ale lepiej je odłowić. Młode nie zbierają pokarmu z dna(!), są też względem siebie agresywne, dlatego należy je segregować według wielkości i hodować osobno.
Foto: E. Vandepitte „Aquariumwereld” – Belgia Tekst: H. Skrzyński
Całusek (gurami całujący) – Helostoma temrnincki (Cuvier et Valenciennes, 1831)
RODZINA: Anabantidae – łaźcowate.
OJCZYZNA: Azja południowa: płw Malajski, Syjam, Sumatra, Jawa, Borneo.
MORFOLOGIA: Długość ciała do 30 cm (w niewoli około 15 cm). Tułów owalny, ciało wyraźnie bocznie spłaszczone. Głowa w zarysie trójkątna, pysk szeroki. Całe ciało zielonawo-srebrzyste lub żółto-srebrzyste. Grzbiet ciemniejszy, brzuch białawy. Na tułowiu czasami pojawiają się liczne podłużne,, przerywane paski. Natomiast na pokrywach skrzelowych dwa ciemne paski pionowe. Płetwy zielonawe lub żółto-szare. Oczy brązowo-żółte. Hodowane są u nas także formy ksantoryczne, o całym ciele lekko różowym.
DYMORFIZM PŁCIOWY: Określenie płci sprawia znaczne trudności. U samca górny doogonowy koniec płetwy grzbietowej jest wygięty i tworzy prawie kąt prosty, u samicy jest on zaokrąglony. Przednia część grzbietowej płetwy jest u samicy jakby ząbkowana. U samca znów w środku płetwy ogonowej występuje mniejsze wcięcie
HODOLWA: Temp. wody nie niższa niż 24°C, odczyn obojętny. Żywią się wszelkim żywym pokarmem roślinnym (m. in. zjadają glony porastające ścianki akwarium i powierzchnię roślin itp.). Są płochliwe, oswajają się dopiero w obecności innych ryb. Często w czasie walki łapią się za wargi co wygląda jak całowanie się, stąd ich nazwa. Młode chętnie zjadają stułbie, wypławki, małe ślimaki – mogą więc spełniać w akwarium rolę sanitariuszy.
ROZMNAŻANIE: Temperatura wody 28-30°C. Ryby te prawdopodobnie nie tworzą gniazda jak inne łaźcowate. Po tarle samice należy odłowić, a samce po rozpoczęciu przez narybek normalnego pływania.
Foto: E. Yerbruggen „Aąuarienwereld” – Belgia Tekst: H. Skrzyński
MORFOLOGIA: Długość ciała do 55 cm. U nasady pyska mają po 4 pary wąsów-W wypadku braku tlenu rozpuszczonego w wodzie mogą korzystać z atmosferycznego, co umożliwia im posiadanie tzw. narządu nadskrzelowego podobnego do labiryntu ryb łaźcowatych. Ciało mają brązowe do zielono-niebieskiego. Tułów ciemniejszy z zielonym połyskiem. Partia brzuszna jasnobrązowa do czerwonawej, rzadko niebiesko-biała. Na tułowiu mają szereg jasnych kropek. Płetwy grzbietowa i odbytowa są wydłużone i sięgają prawie do nasady płetwy ogonowej. Wszystkie płetwy szarozielone. W hodowli spotyka się często formę albinotyczną, taką jak przed-stawiona na zdjęciu.
DYMORFIZM PŁCIOWY: Samica mniej smukła od samca, także mniej kontrastowo ubarwiona. Samiec ma ciemne kropki na płetwie grzbietowej, zaś na jej końcu wyraźną ciemną plamę.
HODOWLA: Woda o temperaturze 20-25°C. Zbiorniki duże z przygotowanymi schowkami z kamieni i korzeni, ponieważ w dzień ryby te najchętniej się ukrywają. Polują na małe rybki. Karmić je należy rurecznikami, larwami komarów, dżdżownicami, mięsem rybim oraz pokarmami suchymi.
ROZMNAŻANIE: Nie jest dokładnie poznane.
Foto: E- Yandepitte „Aąuarienwereld” – Belgia Tekst: H. Skrzyński
MORFOLOGIA: Liście o długości 25-40 cm, zaś same blaszki liściowe mają od 10-17 cm długości i 5-8 cm szerokości. Blaszki liściowe prawie sercowate u nasady ucięte, na końcu zaostrzone. Ogonek liściowy przy przejściu w blaszkę wygina się, tak że blaszki są równoległe do powierzchni wody Kwiaty wyrastają na pędach sięgających 25-60 cm, ponad powierzchnię wody. Na jednym pędzie 3-6 okółków kwiatów. Płatki korony są białe o długości średnio 1,5-1,8 cm.
EKOLOGIA: Roślina w zasadzie wodna, wytwarza jednak liście zarówno pod jak i nadwodne. Rośnie także na terenach okresowo zalewanych.
UPRAWA: Rośnie dobrze przy dużej ilości światła, a także gdy w podłożu znajdują się niewielkie ilości iłu i gliny pomiędzy żwirem. Wymaga wody przewietrzanej. Rozwija się najlepiej w dużych akwariach. Wymaga wodv o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym do lekko alkalicznego, miękkiej do średnio twardej. Rośnie najlepiej przy temp. 17-19°C w zimie i 22-28°C w lecie.
ROZMNAŻANIE: Wytwarza nasiona oraz rozmnóżki (na kwiatostanach) które po pewnym czasie można oddzielić od rośliny matecznej.
UWAGA: Znana jest także w handlu Pod nazwami: Ech. guianensis Host i Ech. de Witi (deviti) Van Graaf.