MORFOLOGIA: Tułów wybitnie bocznie spłaszczony, środkowe promienie płetwy ogonowej samców wydłużone poza jej obręb nadając płetwie kształt proporczyka. W odbitym świetle ryby te mienią się wszystkimi kolorami tęczy. Grzbiet i szyja ciemnobrązowo-oliwkowe. Grzbietowa część nasady ogona błyszcząca, ku przodowi ciała jaśnieje i tworzy czerwony lub jasnobrązowy podłużny pas, nad brzuchem strefa ta graniczy z pasem koloru mosiądzu. Pod nim występuje złoty pas, jakby na nim jasnozielony z wyraźnie widocznym zielonym pasem łusek. Brzuch błyszczący, jasny do fioletowo-niebieskiego. Wymienione pasy i kolory nie są wyraźnie odgraniczone urzechodząc w siebie w sposób ciągły Z tyłu, za zielono błyszczącą pokrywą skrzelową, jasnoniebieska plama. Płetwy przydymione, szare do czerwonawych. Płetwy odbytowa i ogonowa biało obrzeżone, w środku tej ostatniej występuje czarny proporczyk. Natomiast płetwy piersiowe są bezbarwne. Długość ciała do 8 cm.
HODOWLA: Ryby te mają duże wymagania; nie znoszą ciasnoty, wymagają wody świeżej, miękkiej, lekko kwaśnej (przepuszczonej przez torf). Pokarmem ich są głównie owady. Należy często wymieniać część wody w akwarium. Łatwo w hodowli ulegają degeneracji, prawdopodobnie na skutek dużej ilości związków azotowych w wodzie (są wtedy mniejsze i słabiej ubarwione). Nie należy ich przekarmiać, rosnąc powoli lepiej dojrzewają. Temperatura wody 24°C. Zbiornik duży, średnio zarośnięty roślinami.
ROZRÓD: Pierwszego rozmnożenia dokonano w 1951 roku. Temperatura wody 25-26°C, woda bardzo miękka, pH 6,8-7. Tarło gwałtowne. Ikra lekko brązowawa, nie przykleja się do podłoża. W jednym rzucie nawet ponad 300 sztuk. Młode lęgną się po 6 dniach i wtedy też mogą być karmione (niektórzy podają, że żywienie należy rozpocząć w 7 dniu).
MORFOLOGIA: Linia boczna niekompletna, 5-6 łusek z otworami. Tułów podobny do bystrzyka z Serpa, jednak wyższy. Płetwa grzbietowa jak chorągiew, duża i szeroka, płetwa odbytowa z przodu proporczykowato wydłużona. Młode ryby są różowe. Płetwy: brzuszna, ogonowa i tłuszczowa od strony głowy czerwonawe.
DYMORFIZM PŁCIOWY: Samce ciemnoszare, jednak partia brzuszna jaśniejsza – srebrna do białej. Grzbiet i nasada ogona ciemne. Tuż za pokrywą skrzelową leży w poprzek ciała duża plama, ma ona perłowe obrzeżenie. Płetwy nieparzyste prawie czarne, tęczówka oka ze złotym kołem. Samica ładniej ubarwiona, bladoczerwona, płetwy brzuszne, odbytowa i tłuszczowa czerwonawe, płetwa grzbietowa i ogonowa szare do czarnych, płetwa odbytowa z czarnym obrzeżeniem. Plama za pokrywami skrzelowymi tak jak u samca.
Po lewej stronie samiec, po prawej samica
HODOWLA: Ryby te można hodować z różnymi gatunkami, szczególnie z te-trami, trzymane osobno są płochliwe. Zbiorniki średniej wielkości, dobrze oświetlone. Woda słabo kwaśna, średnio twarda, czysta. Temperatura 20°C. Wszelki pokarm żywy.
ROZRÓD: Temperatura 24°C, małe zbiorniki bez piasku z cienkolistnymi roślinami, woda odstana, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym, dobrze przewietrzana. Po tarle należy dorosłe ryby odłowić. Ikry składa około 200 sztuk, jest ona szara. Larwy lęgną się po 6 dniach. Karmić należy drobnym żywym pokarmem. Młode rosną wolno.
OJCZYZNA: Centralna i zachodnia Afryka, od Nilu po Chiloango.
MORFOLOGIA: Ciało słabo wydłużone, krępe, bocznie spłaszczone, bez płetwy tłuszczowej. Na płetwie ogonowej nie ma łusek. Grzbiet jest brązowawy do zielonego, boki ciała błyszcząco zielone, brzuch żółtawy. Na nasadzie płetwy ogonowej znajduje się ciemnozielony poprzeczny pasek, żółto obrzeżony. Z boku ciała znajduje się przedzielona pręga, która nie zawsze jest widoczna. Płetwa grzbietowa, ogonowa i odbytowa są jasnożółte do czerwonych, często czarno obrzeżone. Płetwy brzuszne czerwonawe.
DYMORFIZM PŁCIOWY: Samiec ma brzuch mocny o barwie mosiężnej. W okresie tarła wszystkie płetwy, z wyjątkiem piersiowych są krwistoczerwone. Samice bardziej krępe, linia brzucha okrągława. W okresie tarła widoczna jest u niej pod światło ikra w brzuchu.
HODOWLA: Zbiorniki małe, temperatura 24-28°C. W dużych wielogatunkowych akwariach ryby czują się źle, są płochliwe. Najczęściej pływają w pobliżu dna zbiornika. Ważną sprawą jest częsta wymiana wody, ryby są bowiem bardzo czułe na jej zbytnie utwardzenie. Najlepiej hodować je parami, ewentualnie z rybami z rodzaju Nannostomus. Karmić drobnym żywym pokarmem.
ROZRÓD: Temperatura wody 28-30°C (niektórzy podają, że 22°C). Najlepiej używać do tarła małych szklanych zbiorników z dużą ilością roślin. W czasie tarła składają do 300, a nawet więcej ziaren ikry, odbywa się to partiami po 5-10 ziaren. Młode lęgną się po 24-36 godzinach i należy je karmić najdrobniejszym pokarmem (od siódmego dnia). Larwy zawieszają się na ogół pod powierzchnią wody. Młode rosną szybko i osiągają dojrzałość płciową po 6-7 miesiącach. Wychów młodych niełatwy.
UWAGA: wg Pola i Gasse (1963) synonimami dla opisanego gatunku są: Nannaethiops gesleri Hoedeman, 1956 i Neolebias landgraji Ahl, 1928.
Fot.: H. Kilka Tekst: H. Skrzyński
LIMNOFILA (NADWÓDKA) WODNA – Limnophila aquatica
RODZINA: Scrophulariaceae – trędownikowate.
OJCZYZNA: Indie, Cejlon (Sri Lanka).
MORFOLOGIA: Roślina duża, krępa, z jasnozielonymi liśćmi. W jednym okółku znajduje się na łodydze 18-20 pojedynczych liści. Łodyga również gruba i można na niej wyraźnie rozróżnić węzły i między węźia. W pobliżu lustra wody i źródła światła łodyga jest lekko czerwonawa. W dobrych warunkach rośnie szybko i daje długą girlandową formę. Liście nadwodne są całobrzegie i pływają na powierzchni, podwodne rozdzielają się na końcach.
EKOLOGIA: Roślina wodna, światłolubna. Po dorośnięciu na powierzchni wody należy ją skracać, w przeciwnym razie liście w dolnej części odpadają. Dobrze rozwija się w akwariach bez roślin pływających na powierzchni
HODOWLA: Temperatura wody 28-30°C, dużo światła, podłoże można zasilać mułem torfowym, ziemią, piaskiem i gliną. W naszych akwariach rośnie dobrze przy twardości wody 6-10°n i pH 6,5-7,5. 2le rośnie w obecności szybko pływających ryb, które naruszają podłoże, powodując osiadanie zawiesiny na jej liściach.
ROZMNAŻANIE: Wegetatywne poprzez sadzonkowanie małych fragmentów łodygi (co najmniej z jednym węzłem). Czasami z rośliny macierzystej wyra stają tuż nad podłożem boczne, bezlistne jakby „rozłogi”, a na ich końcach zawiązują się młode rośliny.
Fot.: H. Kilka Tekst: H. Skrzyński
Strona używa ciasteczek (cookies). Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. ..AkceptujRead More
Polityka prywatności & Cookies
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.